We zijn het er wel over eens, de wijze waarop er met de planeet wordt omgegaan is catastrofaal. Het blijft echter zo abstract als we spreken over de omvang en dramatische gevolgen van bijvoorbeeld de insectensterfte. Zeker als we tegelijkertijd daadwerkelijk last kunnen hebben van de eikenprocessierups, de hoornaar, stinkwants of tijgermug.
Het kunstonderwijs neemt thema’s als het antropoceen en duurzaamheid op in uiteenlopende programma’s maar welke doelen hebben we eigenlijk voor ogen? Een thema benoemen is niet hetzelfde als bijdragen aan mogelijke alternatieven. Hoe kunnen we nadenken over de dilemma’s van het kunstenaarschap, de maatschappelijke rol en de toekomst van het kunstenaarschap.
Welke eigenschappen mogen we verwachten van jonge kunstenaars en ontwerpers en wat zijn daarvan de consequenties? Wat betekent dat voor hetgeen wij als (toekomstig) werk beschouwen en wat betekent dat voor het kunstonderwijs zelf. Kunnen we nog wel op deze wijze voortgaan? Kunnen we de oorspronkelijke beloftes van de creatieve industrie nog nieuw leven inblazen?
Vanuit begrippen als individualiteit, ondernemerschap, collectiviteit, activisme en maatschappelijke betrokkenheid worden er door Rob Leijdekkers voorbeelden gegeven, een discussie aangezwengeld, tot collectiviteit opgeroepen en het belang van ondernemerschap herzien.
Rob Leijdekkers is onderzoeker bij het lectoraat Autonoom maken van Caradt.